امروزه کمتر زمینه ای را شما می توانید بیابید که الکترونیک در آن نقشی نداشته باشد.در یک تشبیه بیولوژیکی کامپیوترهایی که مکان دستگاههای الکترونیک هواپیمایی را پر کرده اند نقشی همانند مغز انسان بر عهده داشته و ذخایر نیرو که در میان اجزای ساختمانی هواپیما پیچیده شده اند به منزله حیات بخش خون در بدن آدمی هستند.
در جسم انسان یکی از مهمترین وظایف بر دوش دستگاه عصبی است و در یک هواپیما این وظیفه را هزاران جز مربوط و متناسب با آلات و ابزار آن به عهده دارند. بنابراین یک خطا در آلات و ادوات هواپیما به همان اندازه برای آن خطر ناک و بحرانی ست که یک و لطمه عصبی برای سلامت و تندرستی انسان!
با این تشبیه پنل(صفحهی) آلات مرکز اعصاب هواپیما شمرده میشود. از این نقطه است که تمامی اطلاعات برای ارزیابی و محاسبه چه اتو ماتیک وار(با وسایل الکترونیکی و مکانیکی ) و چه در مغز خلبان پخته می شوند.
هر چه تشبه های مورد نیاز پیچیده تر باشند تعویض آن برای خلبان محتمل تر است. به همین ترتیب هر چه سیستم کار آمدتر باشد مسئولیت تاویل آن بیشتر می باشد. در یک هواپیمای آموزشی کو چک محاسبات دستی بسیار وجود دارد تا به کار آموز قدرت تصمیمگیری تواند بخشید. لیکن در یک هواپیمای رزمی سریع السیر یا یک جت خطوط هوایی عمدهی کار تصمیم گیری به عهده خطوط الکترونیک استادامه مطلب...
نویسنده : مهدی معمار » ساعت 1:56 صبح روز یکشنبه 86 آذر 25
سنسورها اغلب برای درک اطلاعات تماسی، تنشی، مجاورتی، بینایی و صوتی بهکار میروند. عملکرد سنسورها بدینگونه است که با توجه به تغییرات فاکتوری که نسبت به آن حساس هستند، سطوح ولتاژی ناچیزی را در پاسخ ایجاد میکنند، که با پردازش این سیگنالهای الکتریکی میتوان اطلاعات دریافتی را تفسیر کرده و برای تصمیمگیریهای بعدی از آنها استفاده نمود.
سنسورها را میتوان از دیدگاههای مختلف به دستههای متفاوتی تقسیم کرد که در ذیل میآید:
a. سنسور محیطی: این سنسورها اطلاعات را از محیط خارج و وضعیت اشیای اطراف ربات، دریافت مینمایند.
b. سنسور بازخورد: این سنسور اطلاعات وضعیت ربات، از جمله موقعیت بازوها، سرعت حرکت و شتاب آنها و نیروی وارد بر درایورها را دریافت مینمایند.
c. سنسور فعال: این سنسورها هم گیرنده و هم فرستنده دارند و نحوه کار آنها بدین ترتیب است که سیگنالی توسط سنسور ارسال و سپس دریافت میشود.
d. سنسور غیرفعال: این سنسورها فقط گیرنده دارند و سیگنال ارسال شده از سوی منبعی خارجی را آشکار میکنند، به همین دلیل ارزانتر، سادهتر و دارای کارایی کمتر هستند.
سنسورها از لحاظ فاصلهای که با هدف مورد نظر باید داشته باشند به سه قسمت تقسیم میشوند:
§ سنسور تماسی: این نوع سنسورها در اتصالات مختلف محرکها مخصوصا در عوامل نهایی یافت میشوند و به دو بخش قابل تفکیکاند.
i. سنسورهای تشخیص تماس
ii. سنسورهای نیرو-فشار
گروه برق الکترونیک دانشگاه آزاد اسلامی شوشتر 85
ادامه مطلب...
نویسنده : مهدی معمار » ساعت 12:0 صبح روز یکشنبه 86 آذر 25
زیردریاییها از شگفتانگیزترین اختراعات بشر هستند. طی صدها سال دریانوردان فقط میتوانستند روی عرشه کشتیها کار کنند. اختراع زیردریایی به انسان اجازه داد تا بتواند همچون موجودات دریایی برای مدت طولانی (ماهها و حتی سالها) در زیر دریا زندگی کند. ما اختراع زیردریاییهای پیشرفته را مدیون مسابقه تسلیحاتی جنگ سرد بین دو ابرقدرت شرق و غرب در قرن بیستم هستیم! دانشمندان برای ساخت و حرکت دادن زیردریاییها از چندقانون استفاده کردند.
ما ابتدا به بررسی دو قانون مهم میپردازیم:
1- قانون ارشمیدس: طبق قانون ارشمیدس بر هر جسم (کمی یا کاملاً) غوطهور در سیال معادل وزن سیال جابجاشده نیرو وارد میشود. همواره وزن جسم بطرف پائین و نیروی شناوری سیال بطرف بالا ظاهر میشوند. هرگاه این دو نیرو با هم برابر باشند (مانند کشتی روی دریا) جسم روی سیال شناور خواهد شد و اگر نیروی وزن بیشتر از نیروی شناوری سیال (مانند سنگ در آب) باشد، جسم کاملاً در سیال فرو خواهد رفت. چگالی جسم به وزن بر حجم تعریف میشود. هرگاه چگالی جسم از چگالی سیال (آب) بیشتر باشد، جسم در سیال فروخواهد رفت.
2- قانون بویل: طبق این قانون در دمای ثابت، حجم و فشار یک سیال رابطه عکس با هم دارند . یعنی هرگاه فشار وارد بر سیال دوبرابر شود، حجم سیال نصف خواهد شد. برهرجسم داخل سیال، فشاری به تمام سطح جسم (متناسب با عمق سیال) بطور مساوی وارد میشود. هرچه عمق سیال بیشتر باشد، فشار وارد بر جسم نیز بیشتر خواهد شد و طبق قانون بویل حجم آن باید کم شود. برای مثال اگر بالون پر از هوایی را به عمق اقیانوس ببریم، فشار عمق آب باعث کم شدن حجم بالون و متراکم شدن هوای داخل بالون خواهد شد. وبرعکس اگر بالون را رها سازیم تا به آسمان برود، چون فشار هوا در ارتفاع کمتر از سطح زمین است، حجم بالون افزایش خواهد یافت.
بیایید این قانون را درمورد خطرات غواصی در عمق بررسی کنیم: درشکل زیر (سمت چپ) ریههای غواصی را درحال شنا در سطح آب میبینید. هرچه غواص به عمق بیشتری برود، فشار وارد بر بدن و ریههای او افزایش مییابد. اگر دمای آب را حدود 04 ثابت درنظر بگیریم، باید حجم ریههای غواص کم شود. ولی حجم ریهها کم نمیشود و درعوض برای خنثی کردن فشار عمق سیال، ریهها هوای بیشتری را جذب میکنند تا فشار داخل ریه با محیط یکسان شود. در عمق 40 متری حجم هوای فشرده شده درون ریه به 4 برابر سطح آب افزایش مییابد که این موضوع میتواند باعث پاره شدن رگها و رسوب نیتروژن در خون و خطر حمله قلبی برای غواص بوجود آورد.
به همین دلیل غواص ها نمی توانند برای مدت طولانی در عمق بیشتر از 30 متری شنا کنند. تاریخچه ساخت زیردریاییها : - در زیردریاییهای اولیه از نیروی دست برای حرکت دادن زیردریایی در اعماق کمک گرفته میشد. در سال 1620 شخص بنام ون دربل اولین زیردریایی را ساخت که میتوانست در عمق 5/4 متری حرکت کند. حجم داخل این زیردریایی بسیار کم بود، بطوریکه فقط یک نفر میتوانست داخل آن قرار گیرد و برای حرکت دادن آن در عمق به یک فرد بسیار نیرومند نیاز بود تا بتواند پرههای جلو و فوقانی را بچرخاند.
ادامه مطلب...
نویسنده : مهدی معمار » ساعت 9:27 صبح روز پنج شنبه 86 آذر 22